B.K.S. Iyengar masua
Bellur Krishnamachar Sundararaja Iyengar 1918ko abenduaren 14an jaio zen, Sheshamma amak gripe izurrite baten ondorioak pairatzen zituenean. Haren aita, Sri Krishnamachar, eskola maisua zen, eta Sundararaja hamahirugarren semea izan zen. Sundararajak ez zuen osasun onik izan bere haurtzaroan: malaria, tifus eta tuberkulosiaren biktima, antibiotikorik ez zegoen garai batean.
Hamasei urterekin, Sundararaja yoga praktikatzen hasi zen bere ahizpa zaharrenaren senarrarekin, Sri T. Krishnamacharya, indar fisiko handiko gizona, talentu, kultura eta idazlanetan autoritate handia zuena. Yoga irakatsi zuen Mysoreko Maharaja jauregian. Oso maisu zorrotza izan zen.
1936an, Sundararajak hamazortzi urte zituela, haren guruak izendatu zuen Punera yoga irakastera joan zedin, sei hilabeterako. Hura hautatu zuen ingeles apur bat zekielako; haren ikaskideek bertako hizkuntzan (kannada) edo sanskritoan bakarrik mintzatzen baitziren. Sundararajak beste aukerarik ez zuen izan. Agindua eman eta bete egin behar izan zuen. “Beldurrez eta zalantzaz, haren aginduari amore eman nion pribilegio gisa (ashirvad), eta Punera joan nintzen, geroztik nire ekintza-eremua (karmabhumi) bihurtu da”, aitortu zuen geroago.
Punen garai latzak bizi izan zituen: etxerik, lagunik eta familiarik gabe; hizkuntza eta kultura arrotzak zitzaizkion estatu batean (Maharastra). Punera joan aurretik bere guruaren etxean bizi izan zen arren, bi urtez, Krishnamacharyrekin zuen harremana oso mugatua izan zen, eta ez zuen harengandik ikasteko aukera handirik izan. Punen, baina, interesez eta arretaz praktikatzea erabaki zuen, bere esperientziaren bidez ezagutzak eskuratzeko. Bakarrik jarraitu zuen, āsanak egokitzen eta zehazten, perfekzioa eta zehaztasuna lortze aldera.
Jateko barik egon zitekeen arren, ez zion praktikari sekula muzin egiten. Ordu luzez aritzen zen, āsana bakoitzaren teknikak eta ondorioak ulertu arte.
Bere praktikaren bikaintasun eta zehaztasun hori irakaskuntzan islatu zen, eta ikasle kopurua handitu egin zen. Hala ere, garai hartan, yoga eskolak emateak ez zuen diru-sarrera nahikorik bermatzen hirian bizirauteko. Sundararaja pobreziaren mugetan bizi zen, jakin gabe sarritan noiz helduko ote zitzaion zerbait jateko aukera.
1952an, Yehudi Menuhin biolin-jotzaile bikainarekin ezustean topo egitea erabakigarria izan zen Guruji Mendebaldean sartzeko, non Mr. Iyengar izenez ezagun egin zen.
Menuhin ikasle sutsua zen, eta Gurujik atzerrira bidaiatu behar izan zuen urte askotan hari eta haren familiari irakasteko. Jende asko elkartu zen saio horietara, eta apurka-apurka mendebaldar kopuru handi bat ikasle egin zituen. Menuhinek, eta baita gainerako ikasle askok ere, praktikarekin jarraitu zuen, eta Mr. Iyengar “Bere biolin irakasle onena” zela aitortu zuen.
1975ean, Ramamani Iyengar Memorial Yoga Institute sortu zuen, non yoga irakasten eta ikertzen jarraitu duen berrogei urtez.
Yogacharya Sri B.K.S. Iyengar bere garaiko autoritate gorena da, mundu mailan, yogan. 1997an, honoris causa doktore izendatu zuten Mysoreko Unibertsitatean. Era berean, Indiako Gobernuak ematen dituen zenbait sari ospetsu jaso zituen: Padma Shri (1991), Padma Bhushan (2002) eta Padma Vibhushan (2014). Time aldizkariak “las cien personas más influyentes del mundo” (2004) zerrendan sartu zuen. 2014ko abuztuaren 20an hil zen, Punen, 95 urte zituela.
